Ownership as a solution

Regulation of social media platforms seems to focus mainly on content moderation, which to me is an end-of-pipe solution. It is also possible to tackle the cause of the creation and spread of toxic content, which lies partly in the design of the organizations behind these platforms.

Based on my PhD research and two decades of work experience in the media industry, I expect that changing the ownership and corporate governance of platform firms will tackle the root of the problem. From the ownership goal will flow a platform business model that can make a great difference for content.

For my dissertation (see below) I compared cases of European news media platforms with diverging forms of ownership (such as public/private equity, foundations, associations, customer and employee cooperatives) and governance practices. I investigated how these affect the clash of social (professional) goals and commercial goals of opposing coalitions inside media organizations.

‘Old’ media organizations experience this classic clash because they serve two-sided (interdependent) markets (e.g. advertising and paying users). The newsroom ‘coalition’ serves the user audience, while a commercial sales department ‘coalition’ serves the advertising market. These coalitions often have conflicting goals and logics.

I found that the clash between these coalitions was nearly absent in cases with employee and customer cooperatives where the majority of revenues comes from users (paying content consumers). So, the revenue dependence on particular markets also makes a difference for whether the commercial or social goal prevails inside a media organization. 

My research also illustrates that the content value proposition offered by media platforms that rely fully on user revenues is very different from that of advertising pure players. So, this also has implications for content moderation. Not all types of ownership and business models of platforms will result in a ‘cesspool’ of toxic content.

I now want to explore what my findings mean in the context of big tech platforms. Based on my research, I expect that the best option to empower users to improve content is via customer cooperative ownership of platforms and reliance on revenues from users (instead of reliance on revenues from third parties who buy access to the user network and data).

Customer cooperatives will also reduce information asymmetries, as they will give users more control over and insight into what is done with their data and how algorithms are designed. In addition, cooperatives are very democratic organization forms and more small scale, which also seems an advantage where it concerns content moderation. 

More about my dissertation here: https://repub.eur.nl/pub/135457

—

Eigendom als oplossing

Wat als Facebook en Google klanten-coöperaties waren met enkel inkomsten uit abonnementen op advertentie-vrije content? Hoe zou onze online informatievoorziening er dan uitzien? Zouden we nog steeds worden overspoeld met nepnieuws, complottheorie en andere rommel? 

Als we kijken naar het oude journalistieke medialandschap lijkt dit onwaarschijnlijk. Daar wordt content van hoge kwaliteit (denk aan Le Monde Diplomatique in Duitsland, Zwitserland en Italië) juist uitgegeven door dit soort organisaties. Coöperaties hebben veelal een zeer democratische governance die veel autonomie geeft aan professionals in redacties. Ook hebben coöperaties meestal een bescheiden winstdoelstelling die een abonnementen businessmodel zonder advertenties mogelijk maakt. Aandeelhouders die hoge rendementen willen behalen, zullen de advertentiemarkt niet kunnen uitsluiten.

Consumenten van journalistiek zijn ander soort klanten dan adverteerders. Toch moeten mediaorganisaties deze allebei tegelijk bedienen. Dat kan wringen en leiden tot onenigheid binnen de organisatie, met name tussen journalisten (of content creators) en advertentieverkopers. Oude mediabedrijven weten al sinds de 19e eeuw hoe ze het beste kunnen omgaan met deze typische spanning. Ze hebben allerlei gedragscodes, redactiestatuten, redactieraden en stichtingen in het leven geroepen om content te beschermen tegen de invloed van adverteerders.

Online platforms zoals Google en Facebook doen daar niet aan. Zij hebben gekozen voor de exploitatie van enkel één markt: advertenties. De andere markt laten ze verloederen: ze investeren niet in productie van hoogwaardige content voor gebruikers. Bij oude media liep het niet zo goed af met de keuze voor een vergelijkbaar model, zoals blijkt uit het lot van gratis kranten zoals Metro en Sp!ts die niet lang overleefden. Net als Google en Facebook zetten deze gratis kranten in op een zeer groot bereik in een netwerk van gebruikers met relatief weinig vertrouwen en zwakke onderlinge banden. Op termijn lijkt dit toch minder duurzaam. 

Het type eigenaar van de organisatie is bepalend voor wie voorrang krijgt: adverteerder of gebruiker. Een aandeelhouder die gaat voor winstmaximalisatie zal de adverteerder voorrang geven, een eigenaar met een maatschappelijke doelstelling de gebruiker. Maar het is ook bepalend uit welke van de twee markten de meeste omzet komt. In een organisatie die bijna alle inkomsten haalt uit abonnementen, worden gebruikers en goede content vanzelf belangrijker.

Wat nou als de verdeling van inkomsten uit advertenties en abonnementen 50-50 is? Dat kan verlammend werken, zeker in neergaande markten. Ook zorgt deze omzetverdeling voor een gemengde waardepropostie met een melange van content genres (vis noch vlees in de ogen van loyale gebruikers). 

Het proefschrift van Mathilde Sanders

staat hier: https://repub.eur.nl/pub/135457

Hier een overzicht van eerdere publicaties van Mathilde Sanders over dit onderzoek.